72 godziny cda

Nauczanie gramatyki języka ojczystego w pełnym tego słowa znaczeniu rozpoczęło się w szkole polskiej w XVIII wieku. Zasadniczą rolę odegrała w tej dziedzinie Gramatyka dla szkól narodowych Onufrego Kopczyńskiego, której pierwsze dwa tomiki wydane zostały w 1778 r. z aprobatą Komisji Edukacji Narodowej z dnia 2 października tegoż roku. W latach 1780—1850 osiągnęła ona ok. 70 wydań. Wychowały się na niej dwa polskie pokolenia, działające intelektualnie we wspomnianym wyżej okresie. Gramatyka Kopczyńskiego miała charakter normatywny. Pod wpływem gramatyki łacińskiej ustaliła się bowiem zasada, że celem nauczania gramatyki polskiej jest poznanie norm i prawideł językowych jako nieodzownego warunku zdobycia umiejętności dobrego i poprawnego władania językiem. Taki też charakter miały następne podręczniki gramatyki polskiej pisane w XIX w. 2. Nieco odmienny pogląd reprezentował tylko Józef Mroziński,” autor Pierwszych zasad gramatyki języka polskiego wydanych w 1822 r. W odpowiedzi na zarzuty krytyków swej książki stwierdzał on: „Aby oznaczyć prawidła gramatyczne dla jakowego języka, należy wprzód wyśledzić zasady, z których te prawidła mają się wyprowadzić; trzeba wprzódy uważać gramatykę jako umiejętność, a dopiero można dla niej określić prawidła” s. Zapowiadało to traktowanie gramatyki nie jako zbioru prawideł, lecz jako opisu samego języka.