Amarilli mia bella

Z pewnością wszyscy czytelnicy zetknęli się z telewizyjnym magazynem muzycznym „Camerata”, być może jednak nie każdy pamięta, że tą nazwą nawiązano do innej Cameraty, która istniała przed czterystu laty. Przeszła ona do historii jako Camerata florencka, działała bowiem we Florencji, stolicy ówczesnego Wielkiego Księstwa Toskanii. Był to krąg światłych włoskich humanistów o różnych specjalnościach: muzyków, literatów i uczonych. Przewodził im najpierw, od około 1580 roku, Giovanni Bardi hrabia Vernio (1534—1614 lub 1615), mecenas sztuki, pisarz i kompozytor, w którego pałacu odbywały się konferencje i debaty. W 1592 roku hrabia otrzymał nominację na szambelana papieskiego i opuścił Florencję, udając się do Rzymu. Wówczas protektorat nad akademią przejął inny florencki pa- trycjusz: Jacopo Corsi (1561—1604), kompozytor amator i wybitny uczony. W okresie dwudziestu kilku lat istnienia Cameraty najważniejszymi członkami, poza wyżej już wymienionymi mecenasami, byli według starszeństwa: Girolamo Mei (1519—1594), teoretyk, estetyk, archeolog; Vincenzo Galilei (1520—1591), ojciec wielkiego astronoma Galilea Galilei, czołowy teoretyk Cameraty, kompozytor i lutnista amator; Cristoforo Mal- vezzi (1547—1597), kompozytor; Giulio Caccini, śpiewak, lutnista, harfista i kompozytor; Emilio de Cavalieri (około 1550—1602), kompozytor i teoretyk muzyczny ■— we Florencji działał tylko w latach 1588—1599; Gabrielli Chiabrero (1552—1638), nadworny poeta Medyceuszów, pierwszy obok Rinuncci- niego librecista operowy; Ottavio Rinunccini (1552— —1621), poeta, pierwszy w historii muzyki librecista operowy; Pietro Strozzi (2 połowa XVI — początek XVII wieku), poeta, librecista, członek najpotężniejszego i najbogatszego po Medyceuszach rodu florenckiego; Jacopo Peri (1561—1633), kompozytor i śpiewak, konkurent Cacciniego, kierownik muzyczny na dworze Medyceuszów we Florencji, twórca pierwszej w historii opery Daphne, wystawionej w 1599 roku.