Aria h-moll z III Suity orkiestrowej D-dur

Wiosną 1729 roku Bach, niezależnie od swojej funkcji kantora w kościele św. Tomasza, objął w Lipsku kierownictwo świeckiego Collegium musi- cum. Ten typ związku czy też bractwa muzycznego należał do stałych elementów pejzażu muzycznego ówczesnych miast niemieckich. Najczęściej collegia były stowarzyszeniami melomanów amatorów, którzy zbierali się regularnie dla zespołowego uprawiania muzyki. Ale było też niemało Collegiów studenckich. Młodzież niemieckich szkół średnich otrzymywała w tamtych czasach solidne wykształcenie mu- — Przeboje mistrzów zyczne, pozwalające uprawiać muzykę niemal profesjonalnie. Natomiast na uniwersytetach kontakt młodych z muzyką urywał się i studenci odczuwali to jako dotkliwy brak. Chętnie przeto zrzeszali się w zespoły i uprawiali pół publiczną, a nawet i pół zarobkową działalność koncertową. Takie właśnie świeckie, studenckie Collegium musicum założył w 1703 roku ówczesny student prawa na Uniwersytecie Lipskim, startujący ku sławie 22-letni kompozytor Georg Philipp Telemann (1681—1767). Przez pewien czas kierował tym zespołem Johann Kuhnau (1660—1722), znakomity poprzednik Bacha na kan- toracie u św. Tomasza, a po jego śmierci, z rąk któregoś z kolei dyrektorów, funkcję tę przejął w 1729 roku sam Jan Sebastian.