Dla Elizy

Spośród miniatur fortepianowych Beethovena szczególną sławą cieszy się Bagatela a-moll op. posth. 173, odnaleziona i opublikowana przez muzykologa niemieckiego Ludwiga Nohla (1831—1885) w 1867 roku, a więc dopiero w czterdzieści lat po śmierci mistrza z Bonn.
Całość utworu znana jest jedynie z rękopiśmiennego odpisu obcego kopisty. Autentyczność bagateli nie ulega jednak wątpliwości, ponieważ w papierach Beethovena odnaleziono 4-stronicową kartkę papieru nutowego, na której jego własną ręką zanotowany został początek i koniec utworu. Na kartkach tych znajdują się również szkice i uwagi, odnoszące się do dwóch innych kompozycji: Marsza F-dur dla Jego Cesarskiej Wysokości Arcyksięcia Antoniego („von Ludwig van Beethoven 1810 Baaden am 3 ten Sommermonath”) oraz Uwertury do dramatu Egmont Goethego, nad którą kompozytor pracował wiosną tego samego 1810 roku. Daty powstania obu tych utworów niewątpliwie korespondują z dedykacją Bagateli a-moll przepisaną z oryginału przez kopistę: „Für Elise am 27. April zur Erinnerung von L. v. BtRvn.” (Dla Elizy, 27 kwietnia, na pamiątkę od L. v. Bthvn.). Można więc być prawie pewnym, że utwór datowany był 27 kwietnia 1810 roku.