Do najtrudniejszych lekcji w zakresie fleksji należą lekcje o zaimkach

Wynika to i ze skomplikowanej budowy morfologicznej zaimków i z ich zastępczej, a więc nie jednoznacznej funkcji w zdaniu. Zasada repartycji zaimków rozgranicza ściśle ich funkcję i dzieli zaimki na rzeczowne, przymiotne, liczebne i przysłowne. Poszczególne kategorie zaimków będziemy więc omawiali przy tych kategoriach wyrazów, które dane zaimki zastępują. Przy omawianiu zaimków rzeczownych możemy oprzeć lekcję na tekście zredagowanym w formie listu, gdyż w tym gatunku stylistycznym może wystąpić wiele zaimków. Wyróżnimy wśród nich zaimki osobowe i zaimki pytajne, natomiast w bardzo ogólny tylko sposób zajmiemy się ich fleksją, gdyż na tym poziomie nie możemy przeprowadzać dokładnej analizy form fleksyjnych zaimków z uwzględnieniem zmienności tematów i odrębności końcówek. Natomiast ustalimy wraz z uczniami zasadę, że zaimki rzeczowne nie rozróżniają rodzajów (z wyjątkiem on, ona, ono) i że obok form dłuższych zaimki osobowe mają także formy krótsze (jego i go, mnie i mię). Zaimki przymiotne nie nasuną trudności. Ich fleksja nie budzi żadnych wątpliwości, natomiast bardziej skomplikowany jest podział na kategorie znaczeniowe. Tę pracę wykonamy również na tekście i doprowadzimy do tego, że uczniowie sami uświadomią sobie, w jakiej funkcji występują zaimki np. w takich zdaniach: Ten zeszyt jest mój. Jaki dziś mamy dzień? Tylko w taki praktyczny i ogólny sposób zwrócimy uczniom uwagę na to, w jakiej funkcji występują zaimki jaki, który, ten, mój itp.