Dużą trudność sprawiają zawsze lekcje poświęcone omówieniu form nieosobowych

Dotyczy to szczególnie form imiesłowów. Uczniowie powinni nauczyć się odróżniać imiesłowy przymiotnikowe od przysłówkowych, następnie oddzielać zakończenia -ący, -ąca, -ące, -ty, -ta, -te, -ny, -na, -ne, -ąc, -wszy, -łszy. Dużo uwagi poświęcimy przerobieniu zasad określających poprawne użycie imiesłowów. Będziemy tu zwalczali dość powszechny błąd typu: Chcący iść na przechadzkę, trzeba napisać zadanie (zamiast poprawnie: Chcąc…). Jeszcze dokładniej zajmiemy się sprawą użycia imiesłowów przysłówkowych. Musimy uczniom wyraźnie uświadomić, że imiesłowów tych użyjemy poprawnie wtedy, gdy zarówno imiesłów, jak i orzeczenie w danym zdaniu odnoszą się do tego samego podmiotu. W ten sposób unikniemy w naszym języku błędów typu: Idąc przez most padał deszcz. Przyszedłszy na ‘Stacją pociąg odjechał. Ostatnie lekcje poświęcone czasownikowi obejmą osobliwości w odmianie czasownika i ćwiczenia w zakresie poprawnego stosowania osobliwych form w odmianie czasownika. Na lekcjach tych omówimy bardziej szczegółowo odmianę słowa posiłkowego jestem, przy czym należy zwalczyć słyszaną w niektórych okolicach wymowę jezdem. Nauczyciel posłuży się tu Poradnikiem gramatycznym H. Gaertnera, A. Passendorfera i W. Kochańskiego, zużytkowując przytoczoną tam dużą liczbę form niepoprawnych. Materiał należy starannie dobrać bacząc na to, aby nie było go za dużo. Tu możemy też omówić parę problemów ortograficznych, np. pisownię bezokoliczników wieść (wiodę), wieźć (wiozę), wziąć (a nie wziąść), rznąć (w znaczeniu krajać, przecinać), żąć (w znaczeniu ścinać sierpem) itp.