Dzieci pogłębiają zdobyte wiadomości za pomocą ćwiczeń fleksyjno-składniowych

Jednocześnie poznają związki zachodzące między podmiotem a orzeczeniem, np. zgodność liczby: Uczeń czyta ale Uczniowie Czytają. Dalsze rozwinięcie zdania doprowadzi uczniów do rozumienia funkcji przymiotnika jako wyrazu określającego cechy osób, zwierząt i rzeczy oraz przysłówka jako wyrazu określającego czynności. W klasie IV uczniowie zdobywają już umiejętność analizy zdania, tj. rozpoznawania jego zasadniczych części, a więc podmiotu, orzeczenia i określeń. Środkiem wiodącym do tego jest odpowiednie pytanie, przy czym umiejętność operowania pytaniami wyodrębniającymi powinna być już całkowicie opanowana w tej klasie. Równocześnie uczniowie wiążą podmiot wraz z określeniami w grupę podmiotu, a orzeczenie wraz z określeniami w grupę orzeczenia. Tak powinien przedstawiać się rezultat pracy nad zdaniem w czterech początkowych latach nauczania. Nauczyciel uczący języka polskiego w tym okresie musi odznaczać się ogromną cierpliwością, bardzo wolnym tempem pracy, dalej umiejętnością powolnego przechodzenia od zjawisk łatwiejszych do trudniejszych. Musi on unikać na tym etapie pracy wszelkiego teoretyzowania, ograniczać się tylko do praktycznego rozpoznawania zjawisk. Dalszą cechą nauczania w tym okresie jest jego wyraźnie syntetyczny charakter. Uczeń równolegle poznaje wyrazy jako części mowy, obserwuje je w funkcji zdaniowej, wyróżnia ich formy fleksyjne, równocześnie zwraca uwagę na ich właściwości ortograficzne. W tym układzie programu nauka o zdaniu spełnia niewątpliwie nadrzędną rolę.