Fala rewolucyjna porwała za sobą także Chaczaturiana

Działał w tzw. pociągach agitacyjnych, które kursowały między Tyflisem a Erywaniem. Kiedy taki pociąg wtaczał się na stację, Chaczaturian, usadowiony przy fortepianie na platformie towarowego wagonu, zaczynał grać, im głośniej, tym lepiej. Jego zadanie polegało na przyciągnięciu uwagi podróżnych i kolejarzy. Gdy ten cel został osiągnięty, do pracy przystępowała grupa propagandowa, która agitowała przy pomocy ulotek, broszur i przemówień. W 1921 roku brat Arama, Suren, zorganizował w Moskwie Armeńskie Studio Dramatyczne, do którego zwerbował liczną grupę artystów. Całe to towarzystwo udało się latem do Moskwy dwoma wagonami towarowymi. Przedsięwzięcie było zbyt porywające, aby Aram mógł pozostać w domu. W trakcie dwudziestoczterodniowej podróży pomocny był w zespole jako akompaniator, młodzi artyści bowiem, przysłowiowo ubodzy, utrzymywali się w drodze z koncertów dla kolejarzy. Jedną z aktorek była Anna Mamikojan. Zafrapowana muzykalnością Chaczaturiana, który — choć nigdy nie uczył się grać na fortepianie, gęał przecież zupełnie swobodnie, ledwie czytając nuty! — zaczęła go usilnie nakłaniać do podjęcia studiów muzycznych. Po przyjeździe do Moskwy Aram dzielił mieszkanie z bratem i na razie pilnie uczęszczał do szkoły handlowej. A gdy ją ukończył, zapisał się na wydział matematyczno-fizyczny Moskiewskiego Uniwersytetu. Jest to okres bardzo żywych jego kontaktów ze sztuką.