I Taniec węgierski g-moll

Nie mniejszą niż Walc A-dur popularnością cieszą się na całym świecie Tańce węgierskie Jana Brahmsa. W ciągu 28 lat, od 1852 do 1880 roku napisał łącznie dwadzieścia jeden tych utworów. Są to kompozycje tak sławne i tak łubiane, że nasi Czytelnicy zostaną — być może — niemile zaskoczeni, gdy się dowiedzą, że owe tańce są węgierskie jedynie w bardzo umownym sensie. A po wtóre, że nie są to utwory kompozycji Brahmsa, a tylko jego opracowania. Na przykład powszchnie znany 1 Taniec węgierski g-moll jest transkrypcją fortepianową pieśni Isteni Cz&rd&s (Boski czardasz), skomponowanej w rzeczywistości przez węgierskiego Cygana nazwiskiem Särközy Pecsenyanskyego! . Zresztą, Brahms wcale tego nie ukrywał wydając tańce drukiem. W liście do swego wydawcy Fritza Simrocka w Berlinie wyraźnie stwierdził, że „tylko układ pochodzi od niego”, nie dał tańcom swojej liczby opusowej i zgodnie z prawdą napisał w tytule: Ungarische Tänze, für das Pianoforte gesetzt von Johannes Brahms (Tańce węgierskie ułożone na fortepian [podkr. J. C.] przez Johannesa Brahmsa). Próbowano notabene stawiać kompozytorowi zarzuty z tego powodu, że się stroi w cudze piórka, a gdy tańce zdobyły światową popularność, doszło nawet do procesu między wydawcami: Fritz Simrock zaskarżył Andrćgo z Offenbachu nad Menem, że ten wydał jakiś plagiat tańców, popełniony przez niejakiego Kuhśgo.