Lekcja na temat rozróżniania form osobowych i nieosobowych czasownika

Ma unaocznić młodzieży bogactwo form tej części mowy i różne sposoby budowy tych form. Należy tu wykorzystać wiadomości o osobach, liczbach i czasach z lat ubiegłych, następnie za pomocą tekstu i ćwiczeń ustalić istnienie form tzw. osobowych i nieosobowych. Można do tego celu przygotować odpowiednią tablicę poglądową, w której zestawimy wszystkie formy odmiany jakiegoś czasownika, np. piszą. Nie należy bowiem nigdy ograniczać się do jakichś tylko teoretycznych informacji, ale opierać się zawsze na praktycznie opanowanych formach czasownika. Warto zaznaczyć, że z niektórymi z tych form spotkają się uczniowie na tej lekcji po raz pierwszy, np. z formą bezosobową na -no, -to. W następnych jednostkach lekcyjnych omówimy formy czasowe ze szczególnym uwzględnieniem form czasu teraźniejszego. Formy te, a więc ą — esz, ą — isz (ysz), m — sz, pozwolą nam uszeregować czasowniki polskie w trzy koniugacje. Lekcja na temat czasu teraźniejszego powinna nasuwać i nauczycielowi, i uczniom kilka ciekawych wniosków. Tu jeszcze raz zetkniemy się ze sprawą postaci czasownika, gdyż piszą (teraz), ale napiszą (jutro). Nadto należy uczniom zwrócić uwagę na sprawę błędnej wymowy, np. kaszlam, dej, klnąć, kląkł. Tu musimy się również rozprawić z błędnymi formami rozumią, umią zamiast rozumieją, umieją.