Lekcja o liczebnikach

Uczniowie powinni osiągnąć umiejętność rozpoznawania liczebników na podstawie ich znaczenia jako wyrazów oznaczających ilość lub kolejność. Więcej uwagi poświęcimy liczebnikom głównym, nie będziemy się jednak zajmowali skomplikowaną fleksją tych liczebników. W sposób praktyczny również zaznajomimy uczniów z zastosowaniem liczebników zbiorowych. Dzieci same powinny dojść do wniosku, kiedy użyjemy formy dwoje (dzieci), a kiedy dwaj (chłopcy) lub dwie (dziewczynki). Dużo natomiast wysiłku poświęcimy omówieniu poprawnego stosowania form liczebników. Musimy zainteresować uczniów składnią liczebników z rzeczownikami i na podstawie odpowiednio przeprowadzonych ćwiczeń ogólnie ustalić, w jaki sposób łączą się liczebniki główne z męskimi rzeczownikami osobowymi, a w jaki sposób z pozostałymi. Na tym poziomie nauczania ograniczymy się jednak do ogólnego stwierdzenia, nie będziemy natomiast wprowadzali żadnych szczegółowych reguł. Fleksja czasownika wymaga bardzo starannego rozłożenia obfitego materiału. Pierwsze trudności nasunie nam lekcja mająca na celu utrwalenie umiejętności wyróżniania czasowników przechodnich i nie- przechodnich. Posiłkujemy się tu zwykle starą zasadą odmieniania czasowników przez stronę bierną. O wiele gorzej rzecz się ma z podziałem czasowników na dokonane i niedokonane. Podział ten przeprowadzamy tylko na podstawie form bezokolicznika, ale i to przyjmują często uczniowie z wielkimi oporami i nie mogą zrozumieć długo, na czym polega istotna różnica między postaciami czasowników pisać i napisać, gwizdać i gwizdnąć.