Lektury

JRoland-Manuel, Manuel de Falla, Paris 1930. bich udaje się do Paryża, gdzie przez jeden sezon utrzymuje się z lekcji fortepianu, udzielanych w domach czeskiej arystokracji. Potem przez kolejny sezon pogłębia swe kompozytorskie wiadomości w Mannheimie pod kierunkiem wysoko ówcześnie cenionego organisty, dyrygenta i kompozytora Vin- cenza Lachnera (1811—1893). W 1871 roku Fibich osiadł na stałe w Pradze i — wyjąwszy kilka miesięcy: od września 1873 do sierpnia 1874, kiedy uczył śpiewu w gimnazjach wileńskich — poświęca swą aktywność rodzimemu społeczeństwu. Żeni się z córką młynarza, Różeną Ha- nuszową, a gdy ta w rok po ślubie umiera, pojmuje za żonę jej siostrę Betty, znaną śpiewaczkę Narod- niego Divadla. Zmarł w Pradze 15 października 1900 roku w wieku zaledwie 50 lat. Przesławny Poemat Fibicha nie jest utworem samodzielnym, ale fragmentem większej całości, mianowicie Idylli symfonicznej V podvećer (Pod wieczór) op. 39, skomponowanej w 1893 roku w Pradze. Zachowała się również wersja fortepianowa w zbiorze Nastroje, wrażenia, wspomnienia op. 41, ale została opublikowana rok później od symfonicznej. Tytuł Poemat nie pochodzi od samego Fibicha, lecz od znanego wirtuoza czeskiego Jana Kubelika (1880—1940), który w 1909 roku (a więc w dziewięć lat po śmierci kompozytora) opracował ten utwór w wersji na skrzypce i fortepian. Dopiero Kubelik opublikował tę wersję drukiem i on jest autorem tytułu.