Miłość czarodziejem

Manuel Maria de Falla y Matheu urodził się 23 listopada 1876 roku w Kadyksie. Po wstępnych studiach pianistycznych u José Trago uczęszcza do Konserwatorium Królewskiego w Madrycie, gdzie w latach 1901—1904 klasę kompozycji prowadzi ideowy przywódca Młodej Hiszpanii, Felipe Pedrell. Pod wpływem swego profesora de Falla zwraca się do tradycyjnych form hiszpańskiej muzyki narodowej, pisząc tzw. zarzuele — rodzaj wodewilów z melodiami i rytmami ludowymi. Te pierwsze poczynania twórcze, nie uwieńczone zresztą pomyślniejszym rezultatem, kierują zainteresowania de Falli ku muzyce operowej. Gdy w 1905 roku konserwatorium ogłasza konkurs na jednoaktową kompozycję dramatyczną, de Falla uzyskuje palmę pierwszeństwa za operę La Vida breve (Krótkie życie). Cenny ten sukces zachęca młodego artystę do próby sił na szerszym forum. Kusi go Paryż, gdzie — jak w wielkim tyglu — smażą się właśnie dziesiątki nowych „izmów”, zmieniających oblicze sztuki. W 1907 roku de Falla opuszcza ojczysty zaścianek muzyczny i przybywa do stolicy Francji. W krótkim czasie udaje mu się zbliżyć do luminarzy ówczesnego środowiska kompozytorskiego. Widzimy go wśród przyjaciół Debussy’ego i Ravela, zwłaszcza urzeka go jaśniejąca już wtedy pełnym blaskiem gwiazda Debussy’ego. Daje się porwać oszałamiającym perspektywom, jakie przed muzyką XX wieku otwiera impresjonizm. Przejście na nowe pozycje stylistyczne odbywa się spontnicznie, u de Falli oznacza to jednak w praktyce zmianę zewnętrznej raczej warstwy jego sztuki.