Nauczyciel przystępujący do pracy w klasie V

Powinien sobie dobrze zdawać sprawę z tego, z jakimi wiadomościami przychodzą do tej klasy uczniowie i od czego należy pracę rozpocząć. Ułatwia sprawę okoliczność, gdy nauczyciel uczy języka polskiego także w klasach niższych, ponieważ w ten sposób styka się praktycznie z programem tych klas. W każdym razie nauczyciel uczący języka polskiego w klasach V—VII musi dobrze znać program klas niższych. Dzieci w klasie V powinny więc umieć poprawnie budować zdanie pojedyncze rozwinięte, wykrywać jego części zasadnicze i ich określenia oraz dobrze rozumieć funkcję rzeczowników, czasowników, przymiotników i przysłówków. Nauczanie języka polskiego w klasach V—VII stanowi drugi etap pracy nada językiem. Na tym stopniu nauczania więcej uwagi należy poświęcać już teoretycznej pracy nad językiem, co jednak nie powinno prowadzić do zapomnienia o celach praktycznych, poprawnościowych; Połączenie obu tych punktów widzenia cechuje właśnie obecny program nauki o języku i odróżnia go od programów dawniejszych. Nauczanie składni w klasie V opiera się wyraźnie na programie poprzednich lat nauczania, jednak gdy nauczanie w klasach I—IV miało charakter wstępny, propedeutyczny, ogólny i praktyczny, to w klasie V nauczanie będzie miało charakter systematyczny i w pewnym już stopniu teoretyczny. Nauka o zdaniu w tej klasie ma na celu utrwalenie wiadomości zdobytych w latach poprzednich. Silniej jedynie akcentuje program umiejętność rozpoznawania związków wyrazów w grupie podmiotu i orzeczenia. Do nowych wiadomości należy umiejętność rozróżniania zdań pojedynczych i złożonych (zależnie od ilości orzeczeń), dalej umiejętność zastosowania rzeczowników i przymiotników w zdaniu w funkcji podmiotu i określeń oraz rozróżnianie wśród tych określeń przydawki, dopełnienia i okoliczników.