Partia wokalna

W osnowę instrumentalną kompozycji wpleciona jest solowa partia wokalna, pomyślana na alt lub mezzosopran. De Falla nawiązuje w ten sposób do andaluzyjskiego tzw. canto hondo (głębokiego śpiewu), typowego dla obrzędowych pieśni miejscowych Cyganów. Pomysł powierzenia bohaterce baletu partii śpiewanej i tańczonej zarazem nasunęła kompozytorowi sławna artystka cygańska Pastora Imperio, która zresztą przyczyniła się walnie do sukcesu dzieła, kreując główną rolę w spektaklu premierowym. Treścią libretta są perypetie Cyganki Candelas, która po śmierci kochanka nie może uwolnić się od prześladujących ją wspomnień. Wkrótce zakochuje się ponownie, ilekroć jednak nowy adorator do niej się zbliża, natychmiast pojawia się groźne widmo zmarłego. Dzięki „miłosnym czarom” (tytuł baletu) i dzięki… uwiedzeniu widma przez przyjaciółkę pięknej Candelas, Lucię, konflikt znajduje szczęśliwe rozwiązanie. Partytura El Amor brujo odznacza się niezwykłą barwnością zarówno w odniesieniu do palety orkiestrowej, jak i do pomysłowych skojarzeń harmonicznych. De Falla jest mistrzem nastroju i w  niezawodny sposób potrafi przenosić wyobraźnię słuchacza od pastelowych obrazów lirycznych do pełnych temperamentu fragmentów tanecznych. Walory te zapewniły jego dziełu trwałe miejsce w repertuarze zespołów baletowych, a także częste wizyty samej muzyki na estradach koncertowych.