Romans rosyjski

W rękopisie Alabjewa pieśń pomyślana jest na sopran z towarzyszeniem fortepianu. Oryginalna wersja miała charakter prostego romansu rosyjskiego na motywach ludowych. Znana dziś powszechnie wersja koloraturowa, wymagająca od wykonawczyni wirtuozowskiej techniki wokalnej, jest późniejsza. Czy pochodzi od samego kompozytora — nie wiadomo. Utrzymująca się w repertuarze wersja na sopran
z orkiestrą jest dziełem Michała Glinki (1804—1857), który opracował partyturę podczas pobytu w Berlinie dla śpiewaczki Valentine Bianchi. Pierwodruk, który ukazał się w wydawnictwie Piotra Jürgen- sona w Moskwie w 1892 roku, podaje datę opracowania 5 lipca 1856. Transkrypcję fortepianową Słowika opracował i wydał drukiem w 1842 roku Franciszek Liszt jako numer 1 w Deux mélodies russes. Wirtuozowską transkrypcję skrzypcową napisał też znakomity skrzypek belgijski Henri Vieuxtemps (1820—1881).
Innym dowodem niezwykłej popularności Słowika jest fakt, że od co najmniej stu lat romans ten, w wersji koloraturowej, wykonywany podobnie jak wirtuozowska aria Lindy z opery Linda di Chamonix Gaetana Donizettiego (1797—1848), jako wstawka w scenie lekcji śpiewu (Rozyny i jej pseudonau- czyciela hrabiego Almavivy) w operze Cyrulik sewilski Gioacchina Rossiniego (1792—1868).