Sale koncertowe i teatralne

Mimo powszechnego wtedy głodu, a zimą przejmujących mrozów, sale koncertowe i teatralne Moskwy były pełne publiczności, młodzież z zapałem dyskutowała o nowych kierunkach: eks- presjonizmie, surrealizmie, futuryzmie, symbolizmie, z których im nowsze, tym za bardziej rewolucyjne były uważane. Dzięki profesji swego brata Aram żył w samym środku tych spraw, przyjaźnił się z aktorami Studia Armeńskiego, oglądał próby i przedstawienia, między innymi także prowadzone przez sławnych inscenizatorów: Stanisławskiego, Niemiro- wicza-Danczenkę, Wachtangowa i Meyerholda. Systematycznie bywał też na koncertach. Wreszcie w 1922 roku, już jako dziewiętnastoletni młodzieniec, postanowił rozpocząć studia muzyczne. Znana profesorka muzyki, Jelena Gniesina, bardzo życzliwie przesłuchała kandydata do Technikum Muzycznego. Obdarzona pedagogiczną intuicją potrafiła pod miernymi umiejętnościami technicznymi dostrzec szczerozłoty talent. Chaczaturian rozpoczął  naukę w klasie wiolonczeli, wybierając fortepian jako przedmiot dodatkowy. Świetne postępy ucznia zwróciły nań uwagę Michała Gniesina (1883—1957), ucznia Rimskiego-Korsakowa, od 1925 roku profesora kompozycji w technikum. Gniesin przygarnął Chaczaturiana do swojej klasy. Odtąd chłopak zajmował się już wyłącznie kompozycją. Pośpiesznie chłonął literaturę muzyczną, np. Beethovena poznał dopiero po… Griegu.