Słowik

Aleksander Alabjew, znamienity przedstawiciel rosyjskiej liryki wokalnej w pierwszej połowie XIX wieku, przyszedł na świat w 1787 roku w To- bolsku, na zachodniej Syberii. Kiedy ojciec został senatorem cesarstwa, rodzina przeniosła się do Petersburga. W 1801 roku Aleksander rozpoczął karierę w Urzędzie Górniczym. W tym okresie odbył studia muzyczne u J. H. Mullera. W kampanii przeciw Napoleonowi brał udział jako oficer w bitwach pod Borodino i pod Moskwą; a w pościgu za cesarzem Francuzów dotarł aż pod Paryż. W służbie wojskowej pozostał do 1823 roku, poświęcając się jednocześnie muzyce i kompozycji. Aliści wiosną 1825 roku, skutkiem fałszywego oskarżenia, został posądzony o zabicie partnera podczas gry w karty. Przez trzy lata przebywał w więzieniu. Mimo iż w trakcie rozprawy sądowej winy mu nie udowodniono, zesłano go na Syberię i w latach 1828—1832 odbywał karę w Tobolsku. Potem został deportowany na Kaukaz, a w 1833 roku dalej do Orenbur- ga. Stamtąd bez zezwolenia uszedł w pobliże Moskwy, gdzie przez trzy lata przebywa półlegalnie. Ale w 1842 roku car Mikołaj I ponownie zesłał go na Sybir, tym razem do Kołomny. Dopiero w 1843 roku Alabjew otrzymał zezwolenie na osiedlenie się w Moskwie, nigdy nie odzyska jednak praw dworskich, nie wolno mu także występować publicznie. Zaiste okrutny to życiorys!