Starannie należy przemyśleć i przygotować pytani

Nie należy jednak zasypywać nimi uczniów. Mają one tylko naprowadzić ich na odpowiednią drogę myślenia, mają dopomóc w zwróceniu uwagi we właściwym kierunku. W czasie lekcji np. o rodzajach przymiotników nąuczyciel poleci wypisać z przygotowanego tekstu przymiotniki i zada pytanie: „Czym różnią się wypisane wyrazy?” Zapewne uczniowie zauważą różne końcówki, a na dalsze pytanie: „Do czego służą końcówki przymiotników?” odpowiedzą, naturalnie przy umiejętnym kierowaniu ich pracą, że końcówki służą do oznaczania przypadków, liczb i rodzajów. Następnie nauczyciel poleci dodać do wypisanych na tablicy przymiotników rzeczowniki i Znów wystąpi z pytaniem: „W czym zgadzają się rzeczowniki z przymiotnikami ?” Uczniowie dojdą do wniosku, że te części mowy zgadzają się pod względem przypadku, liczby, a także rodzaju.
Przedstawiony wyżej tok lekcji dowodzi,’ że za pomocą niewielkiej liczby pytań można kierować pracą uczniów, zostawiając im pewną swobodę i czas na odpowiedź. Nauczycielowi powinno bardzo na tym zależeć, aby tok pracy uczniów byl jak najbardziej samodzielny. Zasypywanie uczniów pytaniami często raczej temu przeszkadza. Dopiero w części utrwalającej może sobie nauczyciel pozwolić na pewną swobodę w ilości stawianych pytań. Tu bowiem zdąża on do sprawdzenia, czy uczniowie dobrze zrozumieli sformułowane wnioski.