SZCZEGÓŁOWE WSKAZÓWKI METODYCZNE

Materiał z zakresu fonetyki, przewidziany na klasę V, należy oprzeć na tych wiadomościach, które uczniowie opanowali w klasach niższych. Jak już wspomnieliśmy uczniowie powinni w klasie V umieć dzieli^ wyrazy na sylaby, w sylabach wyróżniać głoski, odróżniać samogłoski od spółgłosek, dalej rozumieć, że litera różni się od głoski i że do zapisania głoski używamy albo jednego znaku literowego, albo oznaczamy ją dwoma literami (dz, ch, rz), czy nawet trzema (dzi w wyrazie dzień). Wreszcie uczniowie muszą umieć oznaczać miękkość głosek za pomocą bądź znaku diakrytycznego (i, ś, ć, ń), bądź i (przed samogłoskami). M. Abiński: Obrazy głosek polskich. Kraków 1925.
Nadto uczniowie powinni byli opanować dobrze alfabet, co program wyraźnie zaleca.
Toteż nim nauczyciel przystąpi do przerabiania tego działu gramatyki, musi się najpierw przekonać, czy uczniowie mają materiał odpowiednio opanowany i czy nie zachodzi potrzeba wyrównania stwierdzonych braków. Materiał z zakresu fonetyki jest tak dobrany, że łatwo go ułożyć w kilka (6—7) jednostek lekcyjnych. Konstrukcja lekcji nie będzie się w zasadzie różniła od innych lekcji gramatycznych. Tak samo dadzą się w niej wyróżnić jako zasadnicze części: nawiązanie, podanie nowego materiału, wysunięcie zagadnienia i analiza materiału, wyciągnięcie odpowiednich wniosków, zebranie i utrwalenie wiadomości, wreszcie podanie tematu pracy domowej. Lekcje z nauki o głosce wymagają jednak bardzo starannie przygotowanego materiału przykładowego i odpowiednich. pomocy naukowych.