Sztućce zauner

W artykule pt. Cele nauczania gramatyki języka ojczystego oraz w Dydaktyce nauki o języku zwrócił on uwagę, że występujące w mowie potocznej usterki gramatyczne dotyczą tylko nielicznych i łatwo uchwytnych szczegółów systemu głosowego, deklinacji i koniugacji oraz składni rządu i zgody, wątpliwości odnoszą się natomiast przede wszystkim do słownictwa i frazeologii. Stąd wniosek, że należy uwzględniać w nauczaniu gramatyki tylko tyle wskazówek normatywnych, ile ich naprawdę potrzeba, poza tym zaś traktować naukę o języku w sposób opisowo-wyjaśniający, dokonując oczywiście właściwego doboru zagadnień z punktu widzenia ich ważności i dostępności dla umysłu ucznia na różnych stopniach nauczania Stanowiska tego zasadniczo autor nie zmienił do dnia dzisiejszego, jak świadczy jego artykuł pt. Rola i miejsce nauczania języka polskiego w szkole ogólnokształcącej. „Sądzę i twierdzę czytamy tam że w szkole należy przy nauczaniu języka ojczystego i właśnie jego uprawiać gramatykę, która by łączyła elementy nauki o języku i nauki języka, przy czym oś konstrukcyjną programu powinny stanowić te pierwsze, drugie zaś wiążą się z tamtymi koniecznie i organicznie, ale wtórnie, zależnie i w pewnej mierze fakultatywnie. Stosunek postawy teoretycznej i praktycznej jest też rozmaity na różnych stopniach nauczania” .