Szybka kariera

Syn Marcina, Jan Zborowski miał już mocne oparcie w urzędach ojcowskich, toteż szybko zrobił karierę. Od roku 1572 był hetmanem nadwornym, od 1576 — kasztelanem gnieźnieńskim, a w 1573 roku uczestniczył w poselstwie polskim do Francji w celu zaproszenia Henryka Walezego na tron polski. Nic też dziwnego, że kiedy Walezjusz w 1574 roku rozpoczął panowanie, kasztelan Jan miał na dworze krakowskim niemałe wpływy. Właśnie jednak u progu Henrykowego królowania doszło do incydentu, którego głównym bohaterem stał się drugi syn senatora Marcina, a brat Jana, Samuel Zborowski. Podczas turniejów rycerskich, które odbywały się na przełomie lutego i marca, 1574 roku dla uświetnienia koronacyjnych uroczystości, Samuel, rotmistrz królewski, wywołał burdę z kasztelanem wojnickim Janem Tęczyńskim. Jędrzeja Wapowskiego, kasztelana przemyskiego, który ich rozdzielić próbował, ranił śmiertelnie. Za za- bójstwopod bokiem monarchy prawo ówczesne karało śmiercią, ale zniewieściały Henryk Walezy, licząc się ze swym poplecznikiem, kasztelanem Janem Zborowskim, skazał Samuela ledwie na banicję. Wywołało to niezadowolenie szlachty.