Toccata

Losy narodu armeńskiego były nieco podobne do za wikłanych i tragicznych losów żydowskich. Na przestrzeni wieków Armeńczycy, czy jak ich dawniej nazywano: Ormianie, naciskani przez najazdy Rzymian, Persów, Tatarów, Arabów, Mongołów i Turków, rozproszyli sią po całym święcie. Dzięki jednak troskliwie pielęgnowanemu poczuciu odrębności narodowej i religijnej, wszędzie — do dziś np. w Egipcie, we Włoszech, Francji, Stanach Zjednoczonych, Turcji czy Iranie — zachowali dawne obyczaje. Odwieczne sprzeczności sąsiedzkie między Armeńczykami a Azerbejdżanami, Gruzinami, Persami i Turkami, również z Rosjanami zostały przełamane dopiero po Rewolucji Październikowej. Pod opieką Związku Radzieckiego Armenia odrodziła się nie tylko pod względem gospodarczym, ale i kulturalnym.
. W dziedzinie kultury zaś tradycje armeńskie sięgają trzech tysięcy lat przed naszą erą, jest więc do czego nawiązywać, co rozwijać. Warto może przypomnieć, że Armenia jest państwem znacznie starszym od Polski, że chrześcijaństwo przyjęła piawie półtora tysiąca lat temu, że już w IV wieku miała własne odrębne pismo, a niedługo potem wspaniałą literaturę.