Walc

Wielki kompozytor niemiecki Johannes Brahms pozostawił po sobie dorobek wszechstronny i ogromny. Wystarczy przytoczyć, że jego dzieła zebrane ukazały się w 22 tomach. Jeśli jednak nazwisko kompozytora, jeszcze za jego życia, znane było powszechnie na całym świecie, przyczynił się do tego również mały i w gruncie rzeczy marginesowy utwór fortepianowy, nazywany potocznie po prostu Walcem Brahmsa, do której to nazwy melomani bardziej wtajemniczeni dodają jeszcze tonację: As-dur. W rzeczywistości Brahms skomponował tego walca w pierwotnej tonacji A-dur, przeznaczając go, stosownie do ówczesnej mody, do wykonywania na cztery ręce. Na jednym fortepianie, ale na cztery ręce. Pierwodruk walca ukazał się w połowie 1866 roku w wydawnictwie Rittera-Biedermanna jako nr 15 cyklu 16 Walców na fortepian na 4 ręce op. 39. Brahms, Niemiec rodem z Hamburga, osiedlił się był właśnie na stałe w Wiedniu i skomponowany przezeń cykl walców był jak gdyby ukłonem w stronę miejscowej tradycji walca wiedeńskiego, reprezentowanego ongiś przez Franciszka Schuberta, a
wówczas przez rodziną Straussów.