Wywołały one w świecie muzycznym duże wrażenie

Simrock zapłacił kompozytorowi bezczelne honorarium w wysokości 300 marek. Sam uzyskał niebawem ze sprzedaży nut ponad 100 000! Oceniając nastręczającą ‘się okazję, wydawca skłonił Dworzaka do podpisania umowy o wyłączność druku utworów. Długie lata upłyną, zanim czeski kompozytor wyzwoli się spod tego kłopotliwego „mecenatu”. Co oczywiście nie zmienia faktu, że wydane przez Simrocka Tańce słowiańskie stały się pierwszym stopniem do światowej kariery Dworzaka. Seria pierwszych 8 Tańców słowiańskich op. 46 powstała od 18 marca do 7 maja 1878 roku. Zgodnie z życzeniem Simrocka utwory zostały opracowane na fortepian na cztery ręce, ale w gruncie rzeczy koncepcja Dworzaka była ściśle orkiestrowa. Toteż prawie równolegle powstała partytura i symfoniczna redakcja Tańców nr 1, 3 i .6. Zostały one wykonane po raz pierwszy na akademii Stowarzyszenia Dziennikarzy Czeskich, 16 maja 1878 roku, w Pradze, w Teatrze Nowomiejskim, który notabene spłonął kilka lat później. Orkiestrą tegoż teatru dyrygował wtedy Adolf Czech. Wydawca, zachęcony kolosalnym zyskim, zwrócił się do Dworzaka o dostarczenie następnej serii tańców. Kompozytor wzbraniał się początkowo, sądząc, że do raz wykorzystanego pomysłu wracać już nie należy, aliści na koniec uległ perswazjom i w ciągu miesiąca, między 9 czerwca a 9 lipca 1886 roku napisał kolejnych osiem tańców. Te nowe utwory w znacznym stopniu różniły się od poprzednich. Nie tylko dlatego, że u ich podstawy leżą inne rodzaje tańców narodowych, lecz także z tej przyczyny, że o osiem lat dojrzalszy mistrz osiągnął tu wyższe stopnie artystycznego kunsztu.