ZNACZENIE NAUKI O GŁOSCE

Fonetyka jako dział gramatyki ma odrębny charakter w stosunku do innych jej części. Fonetyką nazywamy naukę o dźwiękach mowy, czyli głoskach. Jej zadaniem jest rozpoznawanie i analiza dźwięków, badanie sposobu ich wytwarzania oraz działania narządów mowy przy ich powstawaniu.
-Nauka ta, zapoczątkowana już przez starożytnych gramatyków hinduskich, zrazu ograniczała się do rozpoznawania dźwięków i ich wyodrębniania. Językoznawcy starożytni nie interesowali się fizjologiczną stroną powstawania dźwięków. Dopiero z końcem wieku XIX, w okresie rozkwitu gramatyki porównawczej i językoznawstwa historycznego, rozwinęła się nowoczesna nauka fonetyki. Wtedy to francuski językoznawca Rousselot zastosował do badań fonetycznych zdobycze fizyki, oparł te badania na doświadczeniu i dał w ten sposób początek fonetyce eksperymentalnej. Wprowadzenie szeregu przyrządów, jak np. sztucznego podniebienia, laryngoskopu, wykorzystanie fotografii, filmu, promieni Roentgena, radiografii i radioskopii pozwoliło uczonym zaznajomić się bliżej z procesami artykulacji. Proces powstawania głoski jest procesem złożonym. Ma on charakter fizjologiczny i psychologiczny. Podstawowym warunkiem wytworzenia się tego procesu jest nie tylko akt mówienia, ale w równym stopniu także akt odbierania dźwięków.